Ֆրանսիան մտնում է սիրիական խաղի մեջ

Ֆրանսիայի նախագահը ուզում է նպաստել Սիրիայի փակ շրջանակից դուրս գալուն` գրում է Իզաբել Լասերը Le Figaro-ում: 2017-ի մայիսին ընտրությունից անմիջապես հետո Մակրոնը ստանձնեց քիմիական զենքի Բարաք Օբամայի նշած «կարմիր գծերի» պահպանումը: Ոմանց այդ խոստումը այն ժամանակ թվաց սխալ` հաշվի առնելով հիասթափությունը 2013-ին հարվածը բեկանելու հետ, երբ ԱՄՆ նախագահը վերջին պահին տեսակետը փոխեց: Սիրիական թիրախներին ամերիկացի ու բրիտանացի դաշնակիցների հետ ռազմական հարվածներ հասցնելով` Ֆրանսիայի նախագահը առաջին անգամ ռազմական հրամանատարի համազգեստ հագավ:

Այսօր Ֆրանսիան, որ երկրորդ պլան է մղվել Ռուսաստանի, Իրանի ու Թուրքիայի միջամտությամբ, ցանկանում է սիրիական դոսիեի նախաձեռնությունը իր ձեռքը վերցնել: Փարիզը հույս ունի կապիտալացնել ճեղքումը, որ ծագել է ռազմական հարվածներից հետո, որ ապահովի քիմիական պաշարների «լիակատար լիկվիդացիա», դինամիկա հաղորդի Սիրիայի քաղաքական լուծման որոնումներին: Ելիսեյան պալատը հույս ունի, որ ցուցադրելով Արևմուտքի վճռականությունը` ավիահարվածները կարող են նպաստել խաղաղության գործընթացի ակտիվացմանը, որ արդեն մի քանի ամիս տեղապտույտի մեջ է: «Ուրիշ երկրներ չունեն կախարդական լուծումներ, իսկ Ֆրանսիան առաջարկներ է անում: Ավիահարվածներին մասնակցությունը ուժեղացնում է Ֆրանսիայի դիրքերը»` գրում է ԱԳՆ նախկին նախարար Յուբեր Վեդրինը Le Parisien-ում: «Ֆրանսիան և նրա դաշնակիցները պատերազմ չեն հայտարարել Բաշար Ասադին»` ասաց Մակրոնը հեռուստաելույթում` ավիահարվածների նպատակը «միջազգային իրավունքը պահպանել ստիպելու մեր ունակությունը ցույց տալն էր: Ֆրանսիայի պատերազմը Սիրիայում սահմանափակվում է ԻՊ-ով, որ գրոհել է մեր երկրի վրա»: Բացառելով հարվածը սիրիական վարչակարգին «ոչնչացնելու» նպատակով, խնայելով ռուսական դիրքերը և հրաժարվելով Ասադի հեռանալը նախապայման դարձնել բանակցությունները վերսկսելու համար` Ֆրանսիայի նախագահը հույս ունի Սիրիան դուրս բերել փակ շրջանակից:

Ելիսեյան պալատը հաստատում է, որ մտադիր է համագործակցել Մոսկվայի հետ: «Մենք կարողացել ենք նորից ստանալ Ռուսաստանի վստահությունը»` հաստատում է նախագահը: Փարիզը ցանկանում է, որ Մոսկվան ճնշում գործադրի Ասադի վրա: Նախագահի այցը Սանկտ Պետերբուրգ ու Մոսկվա մայիսի վերջին կասկածի տակ չէ: Վերացնել քիմիական զենքը, հաստատել մարդասիրական հաշտություն, վերսկսել քաղաքական գործընթացը, Ռուսաստանին ու Թուրքիային բանակցությունների սեղան բերելով` հավակնոտ ծրագիր է, որի կատարումը կախված է Ռուսաստանի բարիկամեցողությունից, որ դեռ որևէ ազդանշան չի տվել, որ պատրաստվում է զսպել իր սիրացի դաշնակցին:
Իզաբել Լասեր, Le Figaro

Հ.Գ. Իսկ ի՞նչ է անելու Մակրոնը Իրանի հետ: Կամ` Իսրայելի: Պարսից ծոցի արաբական միապետությունների: Քրդերի հարցով ու՞մ է դիմելու: Թե՞ Թրամփի հետ աշխատանքի բաժանում են արել` Թուրքիայի ու Ռուսաստանի հետ հարցերը լուծում է Մակրոնը, մյուսների` Թրամփը: Կկարողանա՞ Մակրոնը խուսափել Էրդողանի ծուղակներից, որ բոլորին ասում է` դու ճիշտ ես, իսկ անում է ինչ ինքն է համարում ճիշտ:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ